Dat pianist en componist Karim Maurice zijn hand niet omdraait voor een gewaagde muzikale onderneming meer of minder, daar mochten we in deze kolommen in de zomer van vorig jaar uitgebreid over schrijven, toen “Koum Tara” op onze radar en in ons recensiebakje verscheen. Op die plaat mengde Maurice Châabi, jazz en klassiek door elkaar en bezorgde ons een meesterlijk album dat het eind vorig jaar trouwens tot menig eindejaarslijstje van de gespecialiseerde pers schopte.

Ongeveer gelijktijdig was de man al aan het werken aan de opvolger, die nu voor ons ligt en die we de voorbije weken heel vaak in onze CD-speler hadden zitten: een bewerking van Homeros’ “Odysseus”. Daarvoor ging Maurice opnieuw in zee met het geweldige strijkorkest-zonder-dirigent La Camerata en met de Amerikaanse harmonicaman Will Galison, door onze Toots Thielemans tot de grootsten van de jonge generatie gerekend en te horen op soundtracks als “Bagdad Café” en “The Untouchables”. Met hem was Maurice in contact gekomen dankzij de “French American Jazz Exchange”, een club waar hij lid van geworden was, nadat hij met een eerder project “La DisKord” de “Made in New York Jazz Competition” had gewonnen.

De vijf kwartier durende mini jazz-opera, die deze “Odysseus Fantasy” geworden is, vertelt in zeven lange tracks de avonturen van Odysseus/Ulysses -zo’n plaat helpt je je geheugen wat op te frissen- op zijn reis, die eigenlijk een metafoor is, die Homeros gebruikte om de “reis van het mensdom” te vertellen, met inbegrip van alle gevaren en valkuilen, die eraan verbonden zijn, zoals machtswellust, moreel verwerpelijk gedrag, leugen, bedrog, de eigen zwakheid…

Maurice noemt het zelf een “modern muzikaal droomgedicht, dat opent met “Circè”, getiteld naar de toverfee, op wie Ulysses/Odysseus verliefd wordt en die zijn bemanning in varkens verandert. “Blues for Nobody” verbeeldt dan weer de mythe van de eenogige reus Polyphemus, zoon van Poseidon, die Ulysses en zijn manschappen opsluit in zijn grot. De lepe Ulysses geeft Polyphemus wijn te drinken totdat die in slaap valt. Daarvan profiteert Ulysses om hem een gloeiend hete houten stok in zijn oog te spietsen, zodat hij helemaal blind wordt, ook van woede en hij papa Poseidon te hulp roept.

Misschien kent u het verhaal nog, en herinnert u zich de listen van Ulysses/Odysseus, maar ook zijn grootheidswaan, die hem bij Poseidon in de kijker doet lopen en die hem op vele beproevingen te staan zal komen. Prachtige verhalen, die heel mooi muzikaal vorm krijgen en die een heel originele vorm meekrijgen door het samengaan van het jazztrio, de bluesharmonica, de harp en de strijkers. Ik moet ook nog even wijzen op de prachtige uitgave van de CD, met mooi artwork en een drietalig boekje, waarin de nodige duiding geven wordt om de luisteraar toe te laten zich de verhalen te herinneren. Ik zag dat deze productie in Frankrijk in verschillende theaters geprogrammeerd staat en het blijft dus hopen dat iemand in Brussel het aandurft om ze naar hier te halen, want dit is alweer een echte tour de force van de heel originele componist en muzikant, die Karim Maurice toch wel is…

(Dani Heyvaert)